23 januari 2018

Mijten

Er zijn diverse soorten mijten, zoals; oogstmijt, schurftmijt, huisstofmijt, vogelmijt, meelmijt, schimmelmijt. Omdat de huisstofmijt, vogelmijt en schurftmijt het meest voorkomen en de meeste overlast veroorzaken, worden deze drie soorten hieronder omschreven.

De huisstofmijt

De huisstofmijt is met het blote oog nauwelijks zichtbaar. Gemeten zonder monddelen en poten; slechts 0,3-0,4 mm lang. Is wit van kleur. Heeft een voorkeur voor een temperatuur van ca. 25 graden en een relatieve luchtvochtigheid van ca. 80 %. De huisstofmijt komt zeer algemeen voor in woningen, e.d. Deze soort is kosmopoliet. Oorspronkelijk trof men deze mijtensoort aan in gelooide huiden(ca. 1900). Recentelijk (ca. 1964) troffen Nederlandse onderzoekers deze soort algemeen aan in huisstof en in matrassen, (ook woningtextiel, vloerbedekking e.d.) waar ze zich o.a. voeden met huidschilfertjes van de mens. Indien er sprake is van één of andere vorm van allergie (bijv. astma) kan de huisstofmijt daar verantwoordelijk voor zijn, ook al neemt men geen ”levende stipjes” waar. De grootste aantallen mijten komen voor in het begin van de herfst.

Schade: jaren van onderzoek heeft uitgewezen dat meer dan 10% van de mensen overgevoelig is voor huisstofmijt. Huisstofmijten veroorzaken exczeem en benauwdheid bij allergische personen. De uitwerpselen van de huisstofmijt bevatten antigenen die zich in huisstof en bedden ophopen. Inademing van dit antigene materiaal kan leiden tot een ontstekingsproces in de luchtwegen van overgevoelige individuen (luchtwegvernauwing).

De vogelmijt

De vogelmijt wordt ook wel (ten onrechte) bloedluis of kippenbloedmijt genoemd. Ze komen algemeen voor in kippenhokken en in nesten van vogels; ze leven als ectoparasieten van vogels. Deze soort is kosmopoliet. Een volwassen vogelmijt is 0,8-1 mm lang, is ovaal van vorm en heeft 8 poten. Per dag worden 3 tot 7 eieren afgezet in naden en kieren. Lengte ei is 0,4 mm, komt na 24 tot 48 uur uit afhankelijk van de temperatuur. De stadia van ei, larve, nimf tot volwassen, duurt 7 tot 10 dagen. Levensduur ca. 8 weken. Vogelmijten kunnen 4 tot 5 maanden hongeren. Daardoor kan hun levensduur 4 tot 6 maanden bedragen.

Leefwijze: vogelmijten leven in de directe omgeving van vogels, dus in vogelnesten en kippenhokken. Ze zijn erg lichtschuw en houden zich overdag schuil in allerlei naden en kieren. Voedselopname vindt meestal ‘s-nachts plaats, zuigen bloed bij vogels (nooit van knaagdieren). Vogelmijten leven niet óp vogels; de vogels dienen alleen maar als voedselbron. Vogelmijten gaan op zoek naar voedsel vanuit verlaten vogelnesten ( en kunnen dan woningen binnen komen).

Schade: vogelmijten zijn soms hinderlijk in gebouwen/woningen. Bij de mens kunnen bloedzuigende vogelmijten ernstige jeuk veroorzaken; vogelmijten blijven niet bij de mens. Als vogelmijten in grote aantallen voorkomen in kippenhokken, veroorzaakt dat een sterke verzwakking van de kippen, ze raken van de leg af, soms sterven ze. Vogelmijten kunnen ziekten overbrengen bij kippen.

De schurftmijt

De schurftmijt is met het blote oog nauwelijks zichtbaar. De vrouwtjes zijn 0,3 – 0,4 mm lang; de mannetjes slechts 0,18 tot 0,25 mm lang. De schurftmijt is kogelrond en geribbeld van vorm. De ontwikkelingsduur van de schurftmijt is zeer constant: van ei tot volwassen mijt 14 tot 17 dagen.

Leefwijze: de schurftmijt leeft verborgen in de huid van de mens. De meeste mijten kan men aantreffen op de handen, de polsen en verder ellebogen, voeten en enkels. De mijten maken kronkelende gangen in de huid. De eieren worden in de gangen afgezet en zijn 0,04 tot 0,17 mm groot. Schurftmijten leggen 2 eieren per dag gedurende een periode van 2 maanden.

Schade: een besmetting van de huid is bijzonderlijk hinderlijk. Bij een tweede keer zal de jeuk nog heviger zijn en ook sneller beginnen.